شعری که تا حالا نشنیدی؟!

وصـــــــــــــــــــــــــــــــــــل شیـــــــــــــــــــــرین

 دل سبزت توی کــــوچه نشــون از خزون گرفته                تو سکوت دشت تشــنه یه جایی امون گرفـــته

 توبهــونه ای برای گــــریه ی غروب ســــــــاحل               کشتی عشقتو ســاختم کردمــش روونه ی دل

 ســایبــــون رو ســــــــر تو برگـــای سبز بهـــاره               بمیره دونه ی بارون که به عشـــق تو نبــــــاره

تو کـویر خستگی هام یه جایی اروم می گیــــرم               از غم فراق و دوریت روزی صد دفعه می میـرم

 رنـگ لبهات لاله گون و تو نگات عشق و جــــنونه              می دونم که خیلی خونه دلت از دست زمـــونه

 روی قلبت لاله کاشتی تا بگی که خیلـی خونــه               روز و شــب دلــت برای عاشـــقات داره بهـــونه

عاشق زارت همیشه از خودش فراری می شه                واسه ی وصل شیرینش بیستون میزنه تیشــــه

 پلک هایت را خاکروب دیده ی باطن کن.دریچه های گوش ظاهرت را ببند و در حیطه ی وجود خود را رها کن.چه می بینی و چه می شنوی؟ایا جز نوری که هادی توست می بینی؟نوری که تورا به سوی خویش فرا می خواند.وآیا نوای هل من ناصر ینصرنی او را می شنوی؟که چگونه تو را برای یاری و مدد می خواند؟حال اگر به تو بگویند تا ظهورش چند صباحی بیش نمانده چه خواهی کرد؟آیا کوچه های دلت را برای خیر مقدمش چراغانی کرده ای؟آیا آب دیدگانت را برا ی آب و جارو کردن این کلبه ی حقیر سرازیر نموده ای؟آیا فرش نگاهت را برای زیر اندازش نیالوده ای؟آیا ردایت را برای سجاده اش مهیا کرده ای؟ آیا زبان دلت را برای خواندن 2رکعت نماز عشق در محضر استادی اش تطهیر نموده ای؟

شعر از همسرم:لطفاَ با ذکر منبع آن را در سایت یا وبلاگ خود قرار دهید.